De regeringspartijen hebben voorgesteld om beperkt ‘no cure no pay’ afspraken met advocaten toe te staan. Nu is dat nog wettelijk verboden. Dat komt onder meer omdat men tot dusver altijd heeft gedacht dat het niet wenselijk is dat een advocaat
financieel belang heeft bij de uitkomst van een zaak. Een claimcultuur ligt dan
op de loer. De meningen hierover zijn aan het kenteren.

Persoonlijk vind ik het niet altijd verstandig om met een advocaat de afspraak te maken dat als de rechtszaak (want het gaat niet om advieszaken, maar alleen over gedingen die voor de rechter kunnen komen) niet tot resultaat leidt er niets wordt betaald. Waarom komt een zaak immers voor de rechter? Doorgaans omdat partijen het volkomen oneens zijn over de vraag of iemand wel of niet aansprakelijk is en
schadevergoeding moet betalen. Indien een zaak voor partijen klip en klaar is komt deze niet voor de rechter, dan wordt de zaak geschikt of betaalt de verzekering uit. U neemt een advocaat omdat u een zaak heeft die juist niet klip en klaar is. De uitkomst van een rechtszaak is dan per definitie onzeker en dus een risico voor de procederende partijen. Juristen vermijden graag risico’s, vooral als het risico groot is dat er geen honorarium wordt betaald. Dus zal een advocaat uw zaak mogelijk alleen aannemen indien hij voor 99% zeker is dat hij hem wint. Maar zoals we hebben gezien heeft u in dat geval eigenlijk geen advocaat nodig (behalve in gevallen van betalingsonwil van uw wederpartij). De zaak met veel onzekerheid neemt hij niet in, want dat kan hem duur komen te staan. Neemt hij de zaak wel in, dan zou hij bijvoorbeeld verschil van mening met u kunnen krijgen over wat een aanvaardbaar schikkingsbedrag is. U wilt meer en dus doorprocederen. De advocaat adviseert: eerder schikken. Wat te doen?

Door veel advocaten wordt al een ander systeem van resultaatafhankelijke beloning toegepast. Men spreekt bijvoorbeeld een (vaste) prijs af die gebaseerd is op een (sterk) verlaagd tarief. Wordt een bepaald resultaat bereikt dan mag de advocaat een vooraf afgesproken ‘bonus’ declareren. Wordt de zaak verloren dan blijft het bij het
verlaagde tarief. Mijns inziens voorkom je daarmee dat de belangen van advocaat
en cliënt uiteen gaan lopen. Bij een zuivere ‘no cure no pay’ afspraak is dat risico groter. Het belang van de cliënt moet immers altijd voorop blijven staan.