Ook in de juristerij blikken we altijd terug in het voorbije jaar. Dat het een roerig jaar was, zal niemand zijn ontgaan. Doorgaans hebben de discussies over de advocatuur niet veel aandacht van de media. Maar dit jaar waaide er een andere wind.

Uiteraard was de tuchtzaak tegen Moszkowicz, die na een aantal incidenten van het tableau werd geschrapt, niet te missen. Moszkowicz, die alom wordt gerespecteerd om zijn capaciteiten in de rechtszaal, vergaloppeerde zich aan de regels die advocaten bij hun praktijkvoering in acht moeten nemen. De klachten tegen hem waren inmiddels zo ernstig dat een andere uitspraak dan schrapping van het tableau niet was te verwachten. Sommigen vinden de beslissing te hard. Moszcowicz zou geslachtofferd zijn vanwege de dreiging van overheidstoezicht op de advocatuur.

Dat overheidstoezicht is een idee van Fred Teeven, staatssecretaris van Justitie. Hij meent dat het toezicht dat door de Deken en de Raad van Toezicht wordt uitgeoefend, plat gezegd, te incestueus zou zijn: ‘de Orde van Advocaten is te lief voor de beroepsgroep en daar moet toezicht van staatswege een einde aan maken’. Ik denk dat Fred Teeven tijdens het college staatsrecht, en vooral toen de trias politica werd behandeld, heeft zitten slapen. Anders bedenk je niet een systeem van staatstoezicht waar zelfs de Grote Roerganger Mao jaloers op zou zijn. Het lijkt alsof de VVD langzamerhand van haar eigen beginselen aan het vervreemden is. De advocatuur moet onafhankelijk en partijdig blijven. Dat is in het belang van iedereen die de rechtsstaat een warm hart toedraagt.

Tot slot was er de discussie over de betaalbaarheid van de toegang tot het recht, met name de van overheidswege gefinancierde rechtshulp. Het is belangrijk dat iedereen, ook de minst draagkrachtige, die om welke reden dan ook voor de rechter moet verschijnen, niet vanwege te grote financiële barrières van zijn recht wordt afgehouden. Maar dan zullen advocaten wel hun verantwoordelijkheid moeten nemen om behoedzaam om te gaan met het aanspreken van de beschikbare middelen. Onlangs werd door een Almelose rechter in zijn vonnis nog een zaak afgedaan als ‘een kleuterruzie in een zandbak’ waarvan het ‘schandalig is dat er op basis van toevoegingen werd geprocedeerd’. De betreffende advocaat heeft tegen deze rechter geklaagd, maar misschien zou de hand in eigen boezen steken een betere optie zijn geweest.

Het laatste woord is zeker nog niet over deze zaken gezegd. Ik kijk uit naar 2014!